اماکن تاریخی و مذهبی


چهارطاقی بندره ایج

از نقاط زيبا و جذاب طبيعي و تاريخي شهرستان استهبان، شهر ايج به شمار می رود. با عبور از دروازه‌ هاي ايج و دره ‌هاي سرسبز “بندره” به مجموعه ‌اي از آثار زيبا و ارزشمند تاريخي بازمانده از دوران ساسانيان خواهيم رسيد، آثاري كه گردشگران اندكي از وجود آنها مطلع بوده و به بازديد آن آثار شتافته ‌اند. چهارطاقی و ایوان سنگی که به مسجد سنگی ایج نیز معروف است، شکوه و جذابیت ویژه ای به این منطقه بخشیده است. این مکان تاریخی در تاریخ ۵ دی ۱۳۵۲ با شمارهٔ ثبت ۹۵۷ به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

چهار طاقی ایج یکی از بناهای باعظمت به جای مانده از دوران ساسانیان در ایج استهبان است. این چهار طاقی که بر سرراه ایج به استهبان قرار گرفته در کنار مسجد یا ایوان سنگی و قلعه تاریخی  و آب انبار هایی متعدد در منطقه ای به نام چهل برکه در کوهستانهای سمت راست جاده قرار گرفته است. چشمه های زیبا از دل کوه بیرون آمده و ازمیان چهار طاقی می گذرد که بر زیبایی منطقه افزوده است. چهارطاقی ایج کاملاً سالم و فقط سقف گنبدی آن از خارج بازسازی شده است. کف چهار طاقی از سطح زمین مقداری گودتر است و برای ورود به آن باید چند پله کوتاه را طی کرد. سرچشمه قنات ‌های واقع در دره، به درون این چهار طاقی هدایت می‌ شود. چهار طاقی از سنگ و گچ بنا شده و در وسط آن حوض بزرگ شش ضلعی است که آب چشمه از ضلع غربی چهار طاقی وارد و از گوشه شمال شرقی خارج می ‌شود و در نهایت بخشی از باغات ایج را سیراب می کند.

مسجد سنگ شهر ایج


مسجد سنگی ایج، بنایی کم‌نظیر است که پیشینه‌اش به دوران ساسانیان باز می‌گردد.

مسجد سنگی ایج، در شهرستان استهبان از استان فارس، بنایی کم‌نظیر است که پیشینه‌اش به دوران ساسانیان باز می‌گردد.

 آنچه امروز تحت‌عنوان مسجد سنگی ایج، شناخته می‌شود، در واقع آتشگاهی بوده از زمان ساسانیان که در دوره‌ی حاکمیت ملوک شبانکاره، به مسجد تبدیل شده است.

بنای مسجد سنگی ایج، که از آثار ارزشمند تاریخی شهرستان استهبان، در شرق شیراز، محسوب می‌شود، مشتمل بر فضایی با ۲ متر عرض، ۷ متر طول و ۴ متر ارتفاع است.

در قرن پنجم هجری قمری، در دیواره‌ی جنوبی این بنا، محرابی ساخته و از آتشکده به مسجد تبدیل شده است و بقیه‌ی بنا مربوط به دوران ساسانیان است.

همچنین کتیبه‌ای به خط نسخ قرآنی، بر جداره‌ی محراب این بنا نقش بسته که ترجمه‌ی فارسی آن این عبارت است «به کوشش امیر دربان که سرزنش شده است سنه۴۰۷» تاریخ مذکور مربوط به دوره‌ی دیلیمان(‌آل‌بویه) در فارس و زمان سلطنت سلطان‌الدوله دیلمی است.

ایوان سنگی مسجد، مشرف به یک چهار طاقی است که از سنگ و گچ بنا شده و در وسط آن حوض بزرگی است که آب چشمه از ضلع غربی چهار طاقی وارد و از گوشه شمال شرقی خارج می‌شود.

مسجد سنگی ایج در مسیر شهر ایج به سمت استهبان و در دل کوهستان بنا شده است.

این اثر تاریخی ارزشمند در تنگه‌ای موسوم به «تنگ بدره» واقع شده و در این تنگه چشمه‌سار زیبایی در دل باغ‌های وسیع جاری است.

مسجد سنگی و چهار طاقی ایج استهبانات به شماره ۹۵۶ در تاریخ ۵ دی‌ماه ۱۳۵۲ در فهرست آثار ملی جا گرفته است.

قلعه دارالامان و چهل برکه


قلعه دارالامان و چهل برکه در ۵ کیلومتری شهر ایج در استان فارس واقع شده است و به فرمان محمود شبانکاره در

اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری قمری ساخته شده است.

قلعه دارالامان در ۵ کیلومتری شهر ایج در کنار گردنه ای دیدنی و زیبا به نام چشمه بن دره یا بدره واقع شده است.

قلعه دارالامان در دامنه کوهی صعب العبور واقع شده و مساحت آن بیش از ۲۰۰ هکتار است.

قلعه دارالامان دو بخش شمالی و جنوبی دارد که قسمت شمالی آن را می توان بخش مرکزی در نظر گرفت. این قلعه

در گذشته دارای دیوارهای دفاعی محکم، آب انبار و آسیاب های فراوان و بناهای مرکزی بوده که در حال حاضر بقایای

دیوارهای آن را میتوان دید.

فرصت الدوله، در «آثار العجم» در مورد ایج می نویسد:

ایج آن را ایگ نیز گویند، در سابق دارالحکومهٔ حکام شبانکاره و آن در سمت شرقی اصطهبانات واقع شده. به مسافت ۴

فرسنگ در آن جا کوهی است که آن را «قلات آبی» نامند. قلعه ای محکم بر بالای آن از گچ و سنگ ساخته بودند که

اکنون خراب شده است و کمر آن کوه، چهل برکه از سنگ بیرون آورده که در آن ها آب می آمده. همچنین قریب به قلعهٔ

مذکور، ۷ برکهٔ دیگر است و آب آن برکه ها از چشمه بودهکه آن را «بندره» خوانند و آب از چشمه که بیرون می آید،

داخل برکه می شود. در عماراتی که گنبدی بر آن افراشته است، در آن عمارت دور یابد و وسعت گاهی برای استراحت

هست. سپس آب از آن جا می گذرد و سرازیر و صحرایی می شود و با آن زراعت می نمایند؛ ولی در گذشته آب مذکور از

چشمه که برمی آمد، در جداولی، داخل می شد که در کوه بریده بودند و از آن جداول به برکه ها می ریخت.

آسیاب تنوره بلند

آسیاب تنوره بلند" واقع در ایج از توابع شهرستان استهبان در استان فارس، از جمله قديمي‌ترين آسياب‌هاي اين استان و ديدني‌هاي تاريخي فارس محسوب مي‌شود.

 آسیاب تنوره بلند ایج در منطقه بن دره روستای ایج در شهرستان استهبان واقع شده و بر پایه نظر کارشناسان هیچ سند دقیقی از دیرینگی این بنای تاریخی در دست نیست اما قدر مسلم مربوط به دوره اسلامی است.

اين آسياب، از سه بخش جوی یا سواره، تنوره و ساختمان آسیاب تشکیل شده است. طول جوی این آسیاب حدود ۱۵۰متر بوده که اكنون اثری از ۵۰ متر اول آن باقی نیست، اما امتداد جوی با بلندای نزدیک به ۳ متر همچنان پای برجا است.

ساختمان آسیاب که گذر زمان بر پیکره آن آسیب هایی نیز وارد آورده، دارای پلان چلیپا شکل و فضاهایی است که توسط اطاق جناقی شکل مسقف شده و از ۴ طرف فضای گنبددار را احاطه می‌کنند و ازگنبد مرکزی بنا نیز برآمدگی دور گنبد باقی مانده است.

تنوره آسیاب ۹ متر ارتفاع دارد و در پایین مربعی را تشکیل می‌دهد که طول هر ضلع آن ۳۳۰ سانتی متر است و در پايين به ساختمان آسياب متصل شده است.

يادآور مي‌شود آسياب تنوره بلند ايج در سال ۱۳۸۱ و با شماره ۷۲۲۰ به فهرست آثار ملی ایران پیوسته است.